آموزش دستورات شبکه و بصورت کلی دستورات CMD را شما می توانید به خوبی در دوره آموزش نتورک پلاس آموزش ببینید . اما به عنوان یک شبکه کار که فقط به دنبال یادگیری چند دستور کاربردی شبکه است ، خواندن این مقاله را توصیه می کنم. به عنوان یک مدیر شبکه دستورات کاربردی زیادی وجود دارند که شما می توانید از محیط Command از دستورات استفاده کنید. در این مقاله ما ابتدا دستورات شبکه کاربردی را بصورت مفهومی برای شما معرفی می کنیم و کاربرد و نحوه عملکرد هر کدام را تشریح می کنیم ودر ادامه در قالب استفاده از مثال های کاربردی از دستورات شبکه برای تست ارتباطات و رفع مشکلات شبکه استفاده خواهیم کرد. لیست مهمترین دستوراتی که در این مقاله به شما آموزش خواهیم داد به شرح زیر است :

دستور Ping

دستور Ping یا Packet Internet Group از ساده ترین و کاربردی ترین ابزارهای خطایابی قابل دسترس TCP/IP است.این کامند برای تست اتصال یک دستگاه یا سیستم به سیستم های دیگر و تایید فعال بودن سیستم مقصد استفاده می شود.همچنین برای بررسی برقراری ارتباط با یک host در شبکه نیز از این کامند استفاده می شود.

آموزش دستورات شبکه | آموزش دستور Ping

زمانی که بین دو کامپیوتر مشکل برقراری اتصال وجود داشته باشد،استفاده از این کامند اولین قدم در پیدا کردن هرگونه خطا در این زمینه است.درواقع ping ساده ترین کامندی است که اگر (خدای نکرده ) یک کارشناس IT با آن آشنایی نداشته باشد،مدرکش زیر سوال میرود! حال اینکه ping به چه صورت کار می کند:ping از پروتکل ICMP یا Internet Control Message Protocol برای بررسی برقراری اتصال با یک host یا remote host استفاده می کند.

در واقع این کامند با ارسال درخواست (request ) به مقصد،منتظر پاسخ (reply) می ماند و دریافت پاسخ از مقصد به معنی وجود ارتباط می باشد. د رمواردی که در برقراری اتصال به اینترنت دچار مشکل هستیم باید مراحل زیر را با استفاده از دستور ping طی کنیم .طی کردن این موارد باعث می شود متوجه شویم گره کار در کدام قسمت است.

ابتدا برقراری اتصال سیستم خود را با شبکه از طریق ping 127.0.0.1 چک می کنیم.در صورتی که به درخواست ما (request ) پاسخ داده شود (reply ) پس مشکل از سیستم ما نمی باشد.

Ping IP Address of local host

Pinging 127.0.0.1 with 32 bytes of data:

Reply from 127.0.0.1: bytes=32 time<1ms TTL=64

Reply from 127.0.0.1: bytes=32 time<1ms TTL=64

Reply from 127.0.0.1: bytes=32 time<1ms TTL=64

Reply from 127.0.0.1: bytes=32 time<1ms TTL=64

Ping statistics for 127.0.0.1:

Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss),

Approximate round trip times in milli-seconds:

Minimum = 0ms, Maximum = 0ms, Average = 0ms

سپس شبکه داخلی را تست می کنیم.برای این منظور یکی از کامپیوترهای دیگری که در شبکه محلی ما (local network) قرار دارد را ping می کنیم.

Ping IP Address of local network

Pinging 192.168.0.2 with 32 bytes of data:

Reply from 192.168.0.2: bytes=32 time<4ms TTL=64

Reply from 192.168.0.2: bytes=32 time<4ms TTL=64

Reply from 192.168.0.2: bytes=32 time<4ms TTL=64

Reply from 192.168.0.2: bytes=32 time<4ms TTL=64

Ping statistics for 192.168.0.2:

Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss),

Approximate round trip times in milli-seconds:

Minimum = 0ms, Maximum = 0ms, Average = 0ms

اگر در مرحله ی قبل نیز مشکلی نداشتیم default gateway را ping می کنیم .اینکار را با کامند زیر انجام می دهیم.با این کامند اتصال default gateway را با اینترنت بررسی می کنیم .در صورتی که از این کامند پاسخی (reply ) گرفتیم پس در برقراری اتصال default gateway با اینترنت مشکلی نداریم.

Ping IP Address of default gateway

Pinging 192.168.0.1 with 32 bytes of data:

Reply from 192.168.0.1: bytes=32 time<4ms TTL=64

Reply from 192.168.0.1: bytes=32 time<4ms TTL=64

Reply from 192.168.0.1: bytes=32 time<4ms TTL=64

Reply from 192.168.0.1: bytes=32 time<4ms TTL=64

Ping statistics for 192.168.0.1:

Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss),

Approximate round trip times in milli-seconds:

Minimum = 0ms, Maximum = 0ms, Average = 0ms

در مرحله ی آخر برای بررسی برقراری ارتباط ، یک remote host (یا مثلا یک سایت مثل سایت yahoo.com ) را ping می کنیم تا برقراری ارتباط با روترهای در مسیر را چک کنیم.

Ping IP Address of remote host

Pinging tosinso.com [62.193.15.162] with 32 bytes of data:

Reply from 62.193.15.162: bytes=32 time=150ms TTL=116

Reply from 62.193.15.162: bytes=32 time=153ms TTL=116

Reply from 62.193.15.162: bytes=32 time=149ms TTL=116

Reply from 62.193.15.162: bytes=32 time=154ms TTL=116

Ping statistics for 62.193.15.162:

Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss),

Approximate round trip times in milli-seconds:

Minimum = 406ms, Maximum = 457ms, Average = 423ms

در طی این چهار مرحله می توان قدم به قدم صحت برقراری ارتباط را در هر سطح چک کرد و بدین صورت مشکل شبکه را خطایابی کرد.دستور ping ،زیرمجموعه های ( switch ) زیادی دارد .با وارد کردن عبارت ping/? در command prompt ،کلیه ی زیرمجموعه ی این کامند را می توان مشاهده کرد. که در اینجا به چندتای آنها به طور مختصر اشاره می کنم:

a- : تبدیل آدرس IP به نام آن

f- : با نوشتن این عبارت ،از قطعه قطعه کردن بسته های ارسالی توسط روترها و getway ها ، جلوگیری می شود.

i- : تعیین مقدار یا ظرفیت داده های ارسالی در یک packet ،این مقدار به صورت پیش فرض 32 بایت است و حداکثر تا 65500 بایت می تواند ظرفیت داشته باشد.

n count - : تعیین تعداد درخواستهای ارسالی که به صورت پیش فرض 4 است.

آموزش دستورات شبکه | آموزش دستور HPing

HPing چیست؟

همانطور که گفتم دستور ping از پروتکل ICMP استفاده می کند،پس در مواردی که پورتهای این پروتکل در فایروال بسته باشد استفاده از این دستور امکانپذیر نمی باشد ! انواع دیگری از این دستور وجود دارد که قابلیت ها و انعطاف پذیری بیشتری در استفاده از این دستور را به ما می دهد مانند Hping و ورژن جدیدترش Hping2 . Hping2 بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد چرا که در این کامند به جای استفاده از پروتکل ICMP ،از پروتکل TCP استفاده می شود.پس دیگر نگرانی در استفاده از این کامند وجود نخواهد داشت چرا که هر زمان که خواستید می توانید از این کامند استفاده کنید.

دستور Tracert

Tracert کامندی است که تنها برای انجام یک وظیفه ی اساسی طراحی شده است و آن نیز تعیین مسیری است که بسته های داده برای رسیدن به مقصد طی می کنند.این دستور با دستور ping متفاوت است.درواقع ping به شما می گوید که آدرسی که آن را ping کرده اید فعال یا run است یا خیر و برقراری ارتباط را بررسی می کند اما tracert تک تک روترهایی را که بسته های داده در مسیر با آن برخورد خواهند داشت را برای کاربر نشان می دهد. آموزش لینوکس ، آموزش دستورات شبکه | آموزش دستور Tracert

در واقع زمانی که بسته های داده به مقصد نمی رسند و یا زمان پاسخ دستور ping زمانی نامعقول و طولانی باشد از این دستور استفاده می کنیم.لازم به ذکر است که این کامند هم همانطور که پیشتر ذکر کردم، همانند کامند ping از پروتکل ICMP استفاده می کند. این کامند به شما کمک می کند تا تعداد شبکه ها یا هاب های بین شما و کامپیوتر مقصد را بدانید.برای درک بهتر کاربرد این دستور یک مثال میزنم:

فرض کنید که data packet ها یا همان بسته های داده از دفتر نمایندگی شرکتی در آبادان تا دفتر نمایندگی آن شرکت در تهران به طور معمول 13 هاب را طی می کنند اما یک روز کاربران از سرعت پایین شبکه شاکی می شوند،زمانی که شما از این دستور استفاده می کنید متوجه می شوید

که تعداد هاب ها به 20 عدد افزایش یافته است که این بدان معناست که بسته ها مسیر دیگری را برای رسیدن به مقصد طی می کنند و این ممکن است به این علت باشد که مسیری که بسته ها به صورت معمول طی می کرده اند down شده باشد و بسته های داده ی شما برای رسیدن به مقصد مجبورند مسیر دیگری را طی کنند.

درواقع در یک شرکت اگرهم شما برای داشتن یک شبکه ی خوب ، از تجهیزات خوب نیز استفاده کنید،اما به محض اینکه داده های شما وارد دنیای وسیع اینترنت شدند کسی نمی تواند تصمیم بگیرد که داده ها چه مسیری را برای رسیدن به مقصد طی کنند.به عبارتی پروسه ی مسیریابی یک پروسه ی پویا است اما با استفاده از این کامند می توانید متوجه شوید که مشکل در شبکه شما از کجا یا کدام روتر است.برای خطایابی مشکل به وجود آمده می توانید از این دستور بدین صورت استفاده کنید:

Tracert

یا

Tracert

همانطور که گفتم ، اگرچه این دستور نمی تواند علت رخ دادن مشکل را کشف کند اما میتواند نقطه ای را که مشکل در آنجا رخ داده است را پیدا کند،سپس دارندگان روترهای معیوب نسبت به برطرف کردن مشکل اقدام می کنند.استفاده از tracert ممکن است

بازدید: 36